Inspiracją do powstania wystawy jest tekst „Dzienników”
Wacława Niżyńskiego, rosyjskiego tancerza
i choreografa polskiego pochodzenia. Moment, w którym
Wacław Niżyński zatańczył swój ostatni taniec
(1919 r.) i zaczął pisać dzienniki, był zarazem początkiem
jego choroby psychicznej i jednocześnie końcem
kariery scenicznej.
Utopijne koncepty zawarte w tekstach Niżyńskiego,
takie jak idee pacyfistyczne, budowa „idealnego”
pióra, mostu międzykontynentalnego, pragnienie
pomocy najuboższym, działania prospołeczne, poczucie
zagrożenia natury przez dynamicznie rozwijającą
się cywilizację, mają charakter idealistycznego romantyzmu.
Refleksja nad tymi ideami stała się punktem
wyjścia do prezentowanych na wystawie prac.
Stupor przywołuje stan zawieszenia pomiędzy
zamierzonym a niemożliwym. Zaciera granice pomiędzy
śnieniem, a rzeczywistością, jest lękiem przed
„upadkiem w powietrze” – zaniechaniem.
katalog_pdf